Ad Astra (2019): Długość dźwięku samotności
“Ad Astra” to film science fiction z 2019 roku, który został wyreżyserowany przez Jamesa Graya. Główną rolę w filmie odegrał Brad Pitt jako astronauta Roy McBride, który wyrusza w podróż kosmiczną na obrzeża Układu Słonecznego, aby odnaleźć swojego zaginionego ojca oraz rozwiązać tajemnicę, która zagraża przetrwaniu ludzkości.
Film jest nie tylko epicką opowieścią o kosmosie i podróży międzygwiezdnej, ale także głębokim studium psychologicznym postaci głównego bohatera. Ad Astra porusza tematy takie jak samotność, relacje międzyludzkie, tęsknota za bliskimi oraz poszukiwanie sensu i miejsca w wszechświecie.
“Długość dźwięku samotności” to tytuł jednego z rozdziałów filmu, który odnosi się do emocjonalnej izolacji, jakiej doświadcza Roy McBride w swojej podróży przez kosmos. W filmie ukazane są sceny, w których astronauta musi zmagać się z samotnością i odcięciem od reszty ludzkości, co sprawia, że zmuszony jest zmierzyć się z własnymi demonami i bolesnymi wspomnieniami.
Długość dźwięku samotności symbolizuje także dystans, jaki dzieli bohatera od jego ojca i innych istot ludzkich, jako że podróż kosmiczna stawia przed nim niemożliwe do przeskoczenia przeszkody i zmusza go do konfrontacji z własną osobą.
Ad Astra to film, który porusza bardzo ważne tematy dotyczące natury ludzkiej, relacji międzyludzkich oraz naszego miejsca we wszechświecie. Długość dźwięku samotności to symboliczny motyw, który doskonale oddaje trudności, jakie napotykamy w życiu oraz konieczność radzenia sobie z nimi, nawet gdy wydają się one nie do pokonania. Film ten nacechowany jest nie tylko wizją kosmosu i podróży międzygwiezdnej, ale także głębokimi refleksjami nad naturą ludzką i naszymi relacjami z innymi.
Tags: Astra, Długość, dźwięku, samotności